آشنایی با پرنده باستانی با چانه متحرک!
به گزارش فیت استور تجزیه و تحلیل فسیلی در چین نشان داده است پرندگان عجیب و غریبی یک زائده استخوانی زیر فک پایینی خود داشته اند که ۱۲۰ میلیون سال پیش به آن کمک می کرده تا با کمک آن غذا بیابد.
به گزارش فیت استور به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، یک پرنده باستانی با ظاهری عجیب که ۱۲۰ میلیون سال پیش دارای یک چانه متحرک جهت کمک به جستجوی غذا بوده، شناسایی شده است.
دانشمندان فسیل های کشف شده در نزدیکی دیوار بزرگ چین را تجزیه و تحلیل کردند تا نشان دهند که این موجود دارای یک زائده استخوانی در نوک فک پایین خود بوده است که نه تنها می توانسته حرکت نماید، بلکه می توانسته آنرا احساس کند.
این انبر استخوانی، درست جلوی دندان های این پرنده و در نقطه ای بوده که اگر پرندگان قرار بود چانه داشته باشند، در آنجا قرار داشت.
کارشناسان می گویند این به اصطلاح "چانه متحرک" یک خصوصیت دندانی است که هیچگاه در هیچ دایناسور دیگری دیده نشده است.
این پرنده دارای نام علمی "برویدنتاویس ژانگی"(Brevidentavis zhangi) به معنای «پرنده دندان کوتاه» است و یکی از دو گونه جدید است که توسط محققان به سرپرستی موزه "فیلد شیکاگو" شناسایی شده است.
دیگر پرنده شناسایی شده هم بی دندان بوده است و "میماناویس دوکتریکس"(Meemannavis ductrix) نام دارد.
"میماناویس" و "برویدنتاویس" از اجداد پرندگان امروزی هستند.
"میماناویس" مانند پرندگان امروزی بدون دندان بوده است، در حالیکه "برویدنتاویس" دندان های کوچک و میخ مانندی داشته که در دهانش نزدیک به هم قرار گرفته بوده اند که همراه با آن دندان ها، خصوصیت عجیب "چانه متحرک" هم به چشم می خورد.
"جینگمای اوکانر" نویسنده اصلی این مطالعه و دستیار باستان شناسی مهره داران در موزه "فیلد شیکاگو" می گوید: این یک فرایند طولانی و پر زحمت بود تا بفهمیم این ها چه هستند.
وی ادامه داد: "برویدنتاویس" یک پرنده دارای دندان است و استخوان کوچکی در قسمت جلوی فک آن وجود داشته است که اگر این پرنده چانه داشت، چانه اش در آنجا قرار می گرفت.
در مطالعه قبلی روی فسیل یک پرنده دیگر، محققان کشف کردند که استخوان شکم تحت فشار قرار گرفته و همینطور نوعی غضروف را پیدا کردند که تنها زمانی تشکیل می شود که حرکت وجود داشته باشد.
"اوکانر" می گوید: در مطالعه قبلی، ما قادر بودیم بگوییم که این قسمت می توانسته به حرکت درآید و دایناسور پرنده نه تنها می توانسته آنرا حرکت دهد، بلکه می توانسته آنرا احساس کند.
این زائده می توانسته به آنها کمک نماید طعمه را شناسایی کنند. می توانیم فرض نماییم که این پرندگان دندان دار، منقارهای کوچکی داشته اند که نوعی انبر متحرک در نوک آرواره هایشان در جلوی دندان هایشان بوده است.
طی دو دهه گذشته، تیم های تحقیقاتی بیشتر از ۱۰۰ نمونه از فسیل پرندگان را در نزدیکی دیوار بزرگ چین کشف کرده اند. این پرندگان تقریباً ۱۲۰ میلیون سال پیش در زمان دایناسورها زندگی می کرده اند.
"جری هریس" یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه فناوری "یوتا" می گوید: این فسیل ها از مکانی در چین می آیند که فسیل هایی از پرندگان در آن یافت شده است که تقریباً به پرندگان مدرن نزدیک هستند.
این نمونه های جدید، به پر کردن شکاف اطلاعاتی و دانش ما در مورد این پرندگان و تکامل و فرگشت پرندگان کمک می کنند.
همه پرندگان، دایناسور بوده اند، اما همه دایناسورها پرنده نبوده اند. گروه کوچکی از دایناسورها به پرندگانی تبدیل گشته اند که به مدت ۹۰ میلیون سال با دایناسورهای دیگر همزیستی داشته اند.
پرندگان امروزی نوادگان گروهی از پرندگان هستند که از انقراضی که بقیه دایناسورها را کشته است، جان سالم به در برده اند، اما خیلی از پرندگان ماقبل تاریخ هم در آن زمان منقرض شدند.
"اوکانر" بر مطالعه گروههای مختلف پرندگان اولیه متمرکز است تا بفهمد چرا برخی زنده ماندند و برخی دیگر منقرض شدند.
مکانی که این فسیل ها یافت شده اند، در شمال غربی چین به نام "چانگما" است که مکان مهمی برای محققانی مانند او به منظور مطالعه تکامل پرندگان است. "چانگما" دومین مکان غنی از فسیل های مزوزوئیک در جهان است، اما بیشتر از نیمی از فسیل های یافت شده در آنجا متعلق بگونه ای معروف به "گانسوس یومنسیس"(Gansus yumenensis) است.
تعیین این که کدام فسیل ها از گونه "گانسوس" هستند و کدام فسیل ها نیستند، مشکل است. شش نمونه ای که "اوکانر" و همکارانش در این مطالعه مورد بررسی قرار دادند، در درجه اول فقط جمجمه و گردن هستند و بخش های دیگر به خوبی حفظ نشده اند. این فسیل ها تا حدودی در اعماق زمین تحت تأثیر قرار گرفته اند که تجزیه و تحلیل آنها را دشوار می کند.
محققان با کار پر زحمت توانستند خصوصیت های کلیدی را در آرواره های پرندگان شناسایی کنند که نشان داده است دو نمونه از شش نمونه یافت شده برای دنیای علم، ناشناخته هستند و محققان نام آنها را "میماناویس" و "برویدنتاویس" گذاشتند.
"برویدنتاویس" نخستین پرنده فسیلی نیست که با یک زائده در قسمت چانه فرضی کشف شده است، اما وجود آن در کنار "میماناویس" به درک دانشمندان از تنوع پرندگان ماقبل تاریخ بخصوص در منطقه "چانگما" کمک می نماید.
این مطالعه همینطور به روشن شدن رایج ترین پرندگان در این مکان کمک می نماید، چونکه حداقل چهار مورد از این نمونه ها احتمالاً متعلق به گونه "گانسوس" هستند.
"اوکانر" می گوید: این نمونه های جدید شامل دو گونه جدید است که دانش ما را از جانوران پرندگان دوران کرتاسه می افزاید و ما تلفیقی از خصوصیت های دندانی را پیدا کردیم که هیچگاه در هیچ دایناسور دیگری ندیده بودیم. این اکتشافات این فرضیه را تقویت می کند که محل "چانگما" غیرعادی است، چونکه پرندگان بر آن مسلط بوده اند که در دوران کرتاسه غیر معمول است.
وی ادامه داد: شناخت این خویشاوندان پرندگان امروزی در نهایت می تواند به ما کمک نماید تا بفهمیم چرا پرندگان امروزی موفق به زنده ماندن و بقا شده اند، در حالیکه دیگر گونه ها موفق به این کار نشده اند.
این مطالعه در مجله Systematics and Evolution انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب