دی ان ای تصمیم گیری کشف شد
به گزارش فیت استور، پژوهشگران آمریکایی در بررسی روی موش ها دریافتند که یک ژن ویژه در تصمیم گیری نقش دارد.
به گزارش فیت استور به نقل از ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، آیا تاکنون تصمیمی را در گذشته گرفته اید که غیرمنطقی به نظر برسد؟ یک پژوهش جدید نشان داده است که بعضی از تصمیم ها تا اندازه ای خارج از کنترل هستند.
این پژوهش، الگوی عجیبی را از تصمیم گیری در موش ها نشان داده است که تحت تاثیر یک ژن ویژه به نام «Arc» قرار دارد. این پژوهش نشان داد که موش ها هنگام جستجوی غذا، به جای ماندن در مکانهای سرشار از غذا، بارها از یک مکان خالی بازدید می کنند اما موش هایی که فاقد ژن Arc هستند، روش عملی تری را نشان می دهند. موش های گروه دوم در محل غنی از غذا ماندند و در نتیجه، کالری بیشتری را مصرف کردند.
برپایه این پژوهش، موش ها برای گرفتن بعضی از تصمیم ها تنظیم شده اند. این پژوهش می تواند پیامدهایی را برای انسانها هم داشته باشد. این پژوهش منحصربه فرد می تواند دری را به روی یک حوزه جدید به نام «ژنتیک تصمیم گیری» باز کند که تاثیر ژنتیک را بر تصمیم گیری، احیانا حتی در انسان ها مورد بررسی قرار می دهد.
دکتر «کریستوفر گرگ»(Christopher Gregg)، نوروبیولوژیست «دانشگاه یوتا»(UofU) و پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: این پژوهش به ما می گوید که حیوانات در تصمیم هایی که می گیرند، محدود هستند. ژنتیک، آنها را به سمت مسیر سوق می دهد.
گرگ و گروهش بعد از اینکه متوجه شدند موش ها به صورت مکرر یک تصمیم غیرمنطقی را می گیرند، بررسی تصمیم گیری را شروع کردند. موش ها بعد از یافتن یک انبار پر از دانه های پنهان، به جای ماندن برای خوردن آنها، مدام به مکانی برمی گشتند که روز پیش غذا در آن وجود داشت. در این روز، مکان اصلی خالی بود. گرگ افزود: گویی موش ها با خود فکر می کردند که آیا مکان اول واقعا غذا ندارد. به نظر می رسید آنها فکر می کنند چیزی را از دست داده اند.
برای گرگ و همکارانش، این رفتار هیچ معنایی نداشت. حیوانات در نهایت به علت زمان صرف شده برای بازگشت مداوم به انبار خالی، کمتر غذا خورند. گرگ توضیح داد که اگر چنین رفتاری سبب شود موش ها در طبیعت کمتر غذا بخورند، دردسرساز خواهد بود چونکه دریافت نکردن کالری کافی می تواند برای موش مضر باشد.
شگفتی واقعی زمانی رخ داد که پژوهشگران دریافتند موش های فاقد یک ژن ویژه، بیشتر احتمال دارد که بمانند و غذا بخورند. در نتیجه، آنها به صورت کلی کالری بیشتری را مصرف کردند.
چنین رفتارهایی، اولین شواهد در خصوص این بودند که ژن ها می توانند به تصمیم گیری حتی تصمیماتی که حداقل برای یک انسان منطقی به نظر نمی رسند، جهت بدهند. در این مورد به نظر می رسید که ژن Arc برای وادار کردن موش ها به ادامه جستجوی غذا حتی زمانیکه به نظر نمی رسد ضروری باشد، مهم می باشد.
دکتر «کورنلیا استاچر هورندلی»(Cornelia Stacher-Hörndli)، نوروبیولوژیست دانشگاه یوتا و از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: همه ما درک واضحی از چگونگی حدس زدن مجدد چیزی داریم اما چه کسی فکر می کرد که چنین رفتاری تا این اندازه تحت تاثیر یک ژن باشد؟ نتایج به دست آمده، این پرسش را ایجاد می کنند که آیا سایر سوگیری های شناختی هم تحت کنترل ژنتیکی هستند یا خیر.
رمزگشایی رفتار
برای چشم انسان، زندگی یک موش بسیار ساده به نظر می آید. وقتی موشها در یک محیط طبیعی در لابراتوار گرگ قرار گرفتند، خانه را ترک کردند، به بررسی محیط اطراف خود پرداختند، به دنبال غذا گشتند، کمی غذا خوردند و توقف هایی را در بازگشت به خانه داشتند اما بعد از آنکه یک الگوریتم یادگیری ماشینی به تحلیل سفرهای آنها پرداخت، دیدگاه کاملا متفاوت به نظر می رسید.
یک برنامه سفارشی ساخته شده توسط گرگ و «جرد امری»(Jared Emery) یکی از پژوهشگران این پروژه، ۱۶۰۹ سفر جستجوی غذا را تحلیل و بررسی کرد و نشان داد که موش ها ۲۴ توالی رفتار را بارها و بارها تکرار کردند. همان گونه که موش ها به جستجوی غذا می پرداختند، توالی ها را به صورت متصل با رفتارهای خودجوش در می آمیختند تا الگوهای رفتاری پیچیده تری را بسازند. یکی از آنها رفتار معروف به «حدس دوم» بود.
گرگ تصریح کرد: تا اندازه ای می توانید آینده را پیشبینی کنید.
این آینده برای موش هایی که ژن Arc را از دست داده بودند، تغییر نمود. شش مورد از ۲۴ دنباله رفتاری تغییر یافتند و این تفاوت ها به همراه یکدیگر رفتار حدس دوم را کوتاه کردند. پژوهش های پیشین نشان داده بودند که ژن Arc در یادگیری و حافظه نقش دارد اما این پژوهش به صورت کلی نشان داد که حافظه موش ها و سایر رفتارهای آنها تا اندازه زیادی دست نخورده هستند؛ به این معنا که تاثیر ژن بر آن شش رفتار، ویژه بود.
گرگ اظهار داشت: یک ایده جالب اینست که حیوانات برای گرفتن این تصمیمات تکامل یافتند چونکه آنها به شکلی در طبیعت سودمند بودند. وقتی موش ها برای ارزیابی مکانهای قبلی غذا به عقب و جلو می روند، این کار به آنها کمک می نماید تا یک نقشه ذهنی را ایجاد کنند. شاید این کار به آنها کمک نماید تا دفعه بعد غذا را سریع تر پیدا کنند. سوگیری شناختی کنترل شده با ژنتیک امکان دارد امکان تصمیم گیری موثر در طول جست و جو را فراهم آورد.
این پرسش باقی می ماند که آیا یک مبنای بیولوژیکی برای انواع دیگر سوگیری شناختی وجود دارد و آیا ژن ها می توانند تصمیم گیری را در انسان هدایت کنند یا خیر. پژوهش های بیشتر به این پرسش ها پاسخ خواهند داد.
این پژوهش، در مجله «iScience» به چاپ رسید.
منبع: fitstore.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب