این ویروس بدتر از كروناست
به گزارش فیت استور این ویروس بدتر از كروناست. حتی اگر ماسك هم بزنیم باز نمی توانیم از شیوع آن جلوگیری نماییم.
به گزارش فیت استور به نقل از ایسنا، عصر ایران نوشت: «آن چه را در فضای فوتبال این روزهای فوتبال ایران حاکم است، با هیچ واژه ای مثل «ابتذال» نمی توان توصیف کرد. نه چشم انداز روشنی در آسیا داریم، نه تمرکزی روی ارتقای فنی تیم ها هست، نه بازیکنانمان می توانند به لژیونر شدن فکر کنند، نه فدراسیون کاریزمایی برای مدیریت صحنه دارد، نه سازمان لیگ بعنوان مرجع نهایی شناخته می شود، نه هوادار می داند چه خبر است، نه....
درست مثل مقدمه ای که چارلز دیکنز در سرآغاز «داستان دو شهر» نوشت: بهترین زمان بود، بدترین زمان بود. عصر خرد بود، عصر حماقت بود. دورهٔ ایمان بود، دورهٔ ناباوری بود. فصل نور بود، فصل ظلمت بود. بهار امید بود، زمستانِ ناامیدی بود. همه چیز در مقابل داشتیم، هیچ در کف نداشتیم. همه یک راست به بهشت روان بودیم، همه یک راست از آن روی برمی گرداندیم ــ-ـ خلاصه، دوره ای بود مثل عصر حاضر که برخی از پرسروصداترین بزرگانش اصرار داشتند هر چه هست، خوب یا بد، کسی جز با اغراق دربارهٔ آن حرف نزند.
از لحظه ای که کرونا پایش به ایران باز شد چنان فوتبال را آلوده کرد که حالا هیچکس از آن لذت نمی برد. نه تیم های برنده سرمست هستند نه بازنده ها خیلی نگران آینده. چون معلوم نیست چه می شود. این ابهام همه را دربرگرفته است. پرسپولیس جام چهارمش را می خواهد و بقیه که شانس قهرمانی ندارند طعنه می زنند که این «جام جلبی» را با اسنپ برای باشگاه قرمز می فرستند و نمی خواهند به این مسابقات ادامه بدهند. هر روز هم داستان تازه ای خلق می شود.
از روز شنبه که خبر ابتلای چند بازیکن استقلال به ویروس کرونا انتشار یافت، خبرهای ضد و نقیض در فضای مجازی و واقعی از حقیقت سبقت گرفتند. استقلالی ها می گویند برابر مقررات حق دارند که مسابقه ندهند و به قرنطینه بروند و جمی ها مدعی شدند که آبی ها دست به «کرونانمایی» زده اند و از رقابت می گریزند. کسانی هم فهرست مسابقات دشوار استقلال را ردیف کرده اند که با عنایت به روند متزلزل این تیم حتی امکان دارد از رتبه پنجم به پائین تر هم لیز بخورند که در این صورت جایگاه سرمربی و مدیرعامل و... هم به خطر می افتد. حتی کار به «راستی آزمایی» کشیده شده. شک در ادعای پزشکی!
ویروسی که به جان فوتبال ایران افتاده است «کرونا» نیست، «بی اعتمادی» است. هیچ کس به هیچ کس اعتماد ندارد. هیچ سنگ معیار و داوری وجود ندارد که همه به آن استناد کنند و فصل الخطاب باشد. حرف آخر را بزند و جلوی بهانه جویی ها را بگیرد. در چنین فضایی هر کس به خودش حق می دهد هر ادعای غیر قابل اثباتی را مطرح کند و به کمک شور و هیجان هواداری و رسانه های هم سو آنرا پیش ببرد.
از بین بردن اعتماد شاید در یک فصل به سود یک تیم باشد اما در بلند مدت عملاً جایگاهی برای مرجعیت باقی نمی ماند. مهم ترین اثر تخریبی اعتبارزدایی این است که از این پس همه چیز در هاله ای از «شک»، «تردید»، «ناباوری» و «انکار» فرو خواهد رفت. هر پیروزی و هر شکستی را می توان نتیجه تبانی، توطئه و همدستی قلمداد کرد. جام قهرمانی به هر تیمی داده شود لابد لابی و نقشه از قبل طراحی شده بوده و هر تیمی شکست بخورد حتما وزیر و وکیل نخواسته اند....
این ویروس بدتر از کروناست. حتی اگر ماسک هم بزنیم باز نمی توانیم از شیوع آن جلوگیری نماییم. نکته دردناک این است که بزرگان فوتبال و مدیرانی که باید بکوشند این تردیدها را رفع کنند، فضا را به سمت اعتماد ببرند و دست از تشویش ذهن هواداران بردارند خودشان مثل نوجوان های هیجان زده در صف مقدم متلک پرانی و ایجاد تردید حضور دارند! خدا قوت!»
منبع: fitstore.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب